Denken in hokjes. Veel mensen proberen er zo ver mogelijk van vandaan te blijven.
Volgens professor Wigboldus zit er in ieder van ons een hokjesdenker. Hij laat zien dat ondanks de slechte reputatie van een hokjesgeest, categoriseren ook functioneel is. Je dag doorkomen zonder de wereld om je heen in hokjes te stoppen, is zelfs bijna onmogelijk.
Institutioneel racisme
Dit wil niet zeggen dat vooroordelen en stereotypen onschuldig zijn. Waar stereotypen een overdreven beeld van een groep mensen geven dat vaak niet (volledig) overeenkomt met de werkelijkheid, zijn vooroordelen individuele meningen die niet op feiten gebaseerd zijn. Deze gekleurde beelden komen ergens vandaan en hangen vaak samen met zowel ons verleden als beeldvorming in de media en politiek, maar hebben ook hele concrete en serieuze gevolgen. Zoals niet worden uitgenodigd op sollicitatiegesprek vanwege je achternaam, niet serieus worden genomen als onderzoeker vanwege je huidskleur, een te laag schooladvies krijgen vanwege je biculturele achtergrond, maar ook de racistische karikatuur van zwarte piet – allemaal voorbeelden van institutioneel racisme. Lees onder andere hier wat het is en wat je er zelf aan kunt doen.
Tweede indruk
Voor Critical Mass is het dan ook vooral belangrijk wat er gebeurt nadat je je bewust bent geworden van jouw eigen vooroordelen. Geef je iemand de kans om jou te verrassen en uit het hokje te breken? Oftewel: gun je iemand een tweede indruk? Maar ook: ben je bereid om die vooroordelen ook structureel aan te pakken? Dit geldt niet op de laatste plaats voor docenten die lesgeven aan leerlingen met allerlei achtergronden, HR-managers die verantwoordelijk zijn voor het personeelsbestand of managers die de verantwoordelijkheid hebben om de werkplek voor iedereen veilig en stimulerend te maken.
